De voorzieningen in het dorp Lieshout zijn beperkt. Om een nog verdere afschaling te voorkomen heeft de Dorpsraad het onderwerp “Voorzieningen” permanent op de radar staan. Ze hebben hier dan ook volop aandacht aan besteed in de evaluatie van de actieplannen 2023 én bij het opstellen van de jaarplannen voor 2024. Voor komend jaar zijn groenvoorzieningen, de voorzieningen op de Heuvel en ontwikkelingen met de bibliotheek bovenaan op het lijstje gezet.
Groenvoorzieningen
Voorzieningen -in de breedste zin van het woord- zijn cruciaal voor de leefbaarheid van een dorp. Zeker een kleiner dorp als Lieshout heeft ernstige behoefte aan goede voorzieningen om zo de leefbaarheid in stand te houden. Groenvoorzieningen horen daar óók bij. Vanuit de klankbordgroep én vanuit de samenleving komen hier nogal wat op- en aanmerkingen over. Het matige of “te lompe” onderhoud van het groen, de afname van het groen ten koste van andere voorzieningen en de kwaliteit van het groen hebben aandacht nodig. Om die reden heeft de Dorpsraad de groenvoorziening als belangrijk aandachtspunt voor 2024 opgenomen in haar jaarplan.
Winkelvoorzieningen
Ook de winkelvoorzieningen zijn natuurlijk van wezenlijk belang voor de leefbaarheid. In dat kader kijkt de Dorpsraad volop ook mee bij de herontwikkeling van de Heuvel (“Centrumplan”) en de daaropvolgende verplaatsing van de supermarkt. Doel is immers om de winkelvoorzieningen minimaal op het huidige niveau te houden en -waar mogelijk- uit te breiden.
Bibliotheek
Ook de bibliotheek is zo’n voorziening die de Dorpsraad graag -in haar huidige vorm- behouden ziet voor Lieshout. Om die reden volgt zij de “afbouw-ontwikkelingen” van de bibliotheek in Aarle-Rixtel met argusogen. Ook daar is inmiddels gebleken dat het inperken van zo’n voorziening op behoorlijke weerstand van de inwoners stuit: het initiatief ‘Alebieb” toont dat duidelijk aan. Ondanks het beperkt aantal gebruikers is het iets wat men toch graag wil behouden. Vanwege de vier-kernen-strategie van de gemeente Laarbeek zou men ook graag zien dat dit soort voorzieningen niet “standaard” naar de grootste kern gaan, maar verdeeld worden over de kernen. Alleen dan kunnen immers de “niet-grootste-kernen” óók leefbaar blijven.